Motywem przewodnim projektowanego budynku jest zachowanie symetrii pomiędzy zabytkową bryłą istniejącego muzeum, zamkniętą strukturą z pionowym rytmem fasady, a otwartą strukturą przestrzeni parku, miękką parkową formą zieleni i rekreacji.
Symetria projektu to połączenie dwóch brył i funkcji – zamkniętego na otoczenie budynku centrum konserwatorskiego oraz otwartego, integrującego i kulturotwórczego budynku dla zwiedzających, włączającego teren parku w przestrzeń muzeum. Projekt jest próbą stworzenia przestrzeni formalnych i nieformalnych, dających możliwość jednoczesnego doświadczania świata sztuki i przyrody.
Inkluzywność budynku uzyskano projektując przed głównym ryzalitem budynku MNW regularny zewnętrzny plac rzeźb, łączący przestrzeń parku i strefę wejścia do wewnętrznej części ekspozycyjnej. Ogólnodostępny taras na dachu kawiarni i połączona z nim zielona łąka uzupełniają program i tworzą przestrzeń mniej formalną.
Kontrapunktem kompozycyjnym jest nadwieszona nad całością, prosta techniczna bryła o funkcji konserwatorsko – magazynowej. Potraktowano ją jako „technologiczny box” zarówno pod względem oszczędności formy, prostoty rozwiązania wewnętrznej funkcji jak i przez użycie powtarzalnego i oszczędnego w wyrazie motywu fasady.